Year: 2013

  “งานคือเงิน เงินคืองานบันดาลสุข" วลีอมตะของปราชญ์รัตนโกสินทร์นาม "พลตรีหลวงวิจิตรวาทการ" จะยังเป็นจริง และเป็นอมตะตลอดไป ตราบเท่าที่ไม่ว่าคหบดี หรือผู้ที่มีรายได้น้อยล้วนแต่ต้องแสวงหารายได้ ซึ่งก็คือเงินที่ได้จากการทำงาน ไม่ว่าจะเป็นงานระดับกุลีที่ให้ผลตอบแทนด้วยอัตราค่าจ้างตํ่ากว่ากฎหมายบัญญัติไว้ หรืองานระดับใช้สมองและประสบการณ์สั่งการ มีรายได้ตอบแทนเฉลี่ยต่อนาทีสูงกว่าอัตราค่าจ้างแรงงานขั้นตํ่านับร้อยนับพันเท่า คำถามก็คีอ อะไรที่ทำให้รายได้ของคนแตกต่างกันอย่างนั้น คำตอบที่ดีที่สุดจะตอบคำถามนี้ก็คีอ โอกาส โอกาสที่บางครั้งถูกมองว่าเป็นเรื่องของโชค คุณจะเรียกว่าตัวเองโชคดีก็ได้ ถ้าคุณเกิดม ในตระกูลที่มีสมบัติพัสถานมูลค่าเป็นพันล้าน แต่ถ้าคุณใช้โชคอย่างสิ้นเปลือง โชคที่มีมูลค่าเป็นพันล้านของคุณก็คงจะเหลือไม่เท่าเก่า ทางเดียวที่คุณจะรักษามันไว้ด้ก็คีอใช้โชคมูลค่าพันล้านบาทของคุณเป็นโอกาสในการไขว่คว้าหนึ่งหมื่นล้านให้กับตัวเอง ในทางตรงกันข้าม ถ้าคุณเกิดมาในครอบครัวเกษตรกรที่ยังต้องเช่าที่ทำกินจากคนอื่น มันคือโชคร้ายจริงหรือ? เปล่าเลย! คุณก็เพียงแต่มีโอกาสน้อยกว่าคนที่เขามีสมบัติเก่าเป็นเครื่องมือในการแสวงหารายได้ให้ตัวเองเท่านั้น ซึ่งไม่ได้หมายความว่าช่องทางการหารายได้ของคุณจะถูกปิดตายตลอดอายุขัย…

  “ก้าวแรกที่จะนำเราไปสู่สิ่งที่ต้องการในชีวิตคือตัดสินใจให้ได้ก่อนว่าเราต้องการอะไร" เบน สไตน์ นักเศรษฐศาสตร์ และคนดังทางโทรทัศน์กล่าว ผู้หญิงคนหนึ่งเป็นหญิงม่ายวัย 30 เศษ เธอเคยมีนิสัยชอบชอปปิ้งแก้เซ็ง มองหาสินค้าลดราคา คิดแต่ว่ากำลังประหยัด แต่ไม่เคยรู้ว่าจริง ๆ แล้วกำลังใช้จ่ายอยู่ ท้ายที่สุดเจ้าหนี้บัตรเครดิตก็เริ่มโทรมาทวงหนี้ ทำให้เธอหันกลับมามองชีวิตตัวเอง เธอมีลูกชายวัย 4 ขวบ ที่อยากส่งเช้าโรงเรียนเอกชน ส่วนเธออยากเรียนต่อปริญญาโท และเมื่อดูราคาอสังหาริมทรัพย์ เธอตระหนักดีว่าการชื้อบ้านของตัวเองสักหลังเป็นเรื่องไกลเกินเอื้อม ผู้หญิงคนนี้ตัดสินใจว่าเป้าหมายของเธอสำคัญมาก พอจะเลิกใช้จ่ายฟ่มเฟือย แล้วเธอก็เลิกนิสัยนี้ทันที “มีวิธีอื่นด้วยหรือ” เธอถาม นึ่ไม่ใช่เรื่องที่ทำได้ง่าย…

  รายได้เป็นสิ่งสำคัญในการดำเนินชีวิต การจะใช้จ่ายเงินได้มากหรือน้อยนั้นขึ้นอยู่กับระดับความรู้ความสามารถในการหาเงินส่วนบุคคล บางคนคิดว่าการมีงานดีๆ ทำ รายได้สูงๆ จะทำให้ชีวิตมีความสุข แต่อาจตรงกันข้าม เมื่อรายได้ยิ่งสูงรายจ่ายยิ่งมีมากขึ้นเป็นเงาตามตัว เพื่อสร้างฐานชีวิตตัวเองให้ดีขึ้นตามระดับของรายได้ ชีวิตจะมีความสุขหรือไม่ ไม่ได้ขึ้นอยู่กับรายได้ที่มี แต่ความสุขในการใช้ชีวิตอยู่ที่ความพอเพียงของใจ หากใจอิ่มเต็ม ไม่อยากได้อยากมี เงินเดือนเพียงไม่ถึงหมื่นบาทก็ทำให้คนทำงานใช้แรงสามารถดำรงชีวิตอย่างมีความสุขในแบบที่เขาเป็นได้ อำนาจการจับจ่ายที่มีมากขึ้นจะนำพามาซึ่งความอยาก เช่น อยากมีชีวิตความเป็นอยู่ดี มีรถหรูขับ มีบัตรเครดิตไว้ใช้จ่ายคล่องมือ เหล่านี้จะนำมาซึ่งการใช้จ่ายเงินก้อนโต ไม่ว่าคุณจะมีรายได้จาก - ผลตอบแทนประจำ (เงินเดือน) - ผลกำไรจากการประกอบการ - ค่าเช่าสินทรัพย์…

  ถ้าเป็นงานสุจริตขอให้ลงมือท่ามันเถอะ อย่าปล่อยให้คำว่า "ไม่มีงานทำ" เกิดขึ้นกับคุณเป็นอันขาด เพราะไม่ใช่หมายความว่า คุณไม่มีงานทำ หรือไม่มีอะไรเหมาะแก่การที่คุณจะต้องทำหรอก อาจจะด้วยเหตุผลที่ว่า "มันไม่คุ้ม" หรือเหตุผลใดๆ ก็ตาม แต่ว่าถ้าหากคุณลงมือทำจริงๆ ย่อมดีกว่าปล่อยให้เวลาผ่านไปโดยเปล่าประโยชน์ไม่ใช่หรือ ระหว่างคน 2 คน ที่มีความรู้ความสามารถ และประสบการณ์ทำงานเท่ากัน เมื่อเกิดวิกฤติเศรษฐกิจขึ้นจึงทำให้ทั้งคู่กลายเป็นคนตกงาน และมีเงินออมอยู่ไม่มากนัก แต่ละคนต่างก็ใช้ความคิดอย่างหนักว่าจะดำเนินชีวิตอยู่ต่อไปได้อย่างไร ในขณะที่ยังต้องมีภาระใช้จ่าย ต้องกินต้องใช้ในยามวิกฤติเช่นนี้ การตัดสินใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ของทั้งสองคนต่างกันดังนี้ คนแรกเลือกที่จะหยุดทุกสิ่งทุกอย่างให้อยู่นิ่งๆ เพื่อรอให้เศรษฐกิจกลับสู่สภาพดีดังเดิมเสียก่อน เขาให้เหตุผลว่าหลักการทำธุรกิจ หรือการค้าขายใดๆ ก็ตามมันต้องดูช่วงเวลาว่าเอื้ออำนวยมากแค่ไหน…