คำถามนี้ถูกส่งต่อมาว่า ดิฉันไม่มีความสุขในการทำงานเพราะว่าทำงานฝ่ายบัญชีเมื่อโดนสรรพากรเรียกตรวจสอบแต่ละครั้งเครียดมากๆ แต่เจ้าของบริษัทไม่รู้สึกเดือดร้อนอะไร ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของเราทุกอย่าง จะทำอย่างไรดี ตอนนี้รู้สึกเครียดและไม่สบายใจมาก
ผมจะตอบแบบรวมๆ ก่อนนะครับ ผมอยากจะบอกคุณว่า ผมมีความเห็นใจคุณมาก และเข้าใจความรู้สึก แต่มันหลีกเลี่ยงปัญหาไม่ได้ ก็ต้องใช้สติ รวบรวมพลังในการที่จะทำหน้าที่ตรงนั้นต่อไป ที่สำคัญอย่าซีเรียส จัดเวลาส่วนหนึ่งเพื่อพักผ่อน หรือผ่อนคลายบ้าง ส่วนเจ้าของบริษัทเขาจะไม่สนใจว่าเราจะทำงานหนัก ซีเรียสขนาดไหน ก็อย่าเก็บมาเป็นอารมณ์เลยนะครับ อดทนเข้าไว้ครับ เมื่อผ่านพ้นปัญหาที่กำลังเผชิญอยู่ไปได้แล้ว เดี๋ยวก็โล่งเองครับ
ปัญหาที่ทำให้การทำงานไม่มีความสุข มีอยู่ 3 ประการ คือ ปัญหาส่วนตัว ปัญหาครอบครัว ปัญหาที่ทำงาน ปัญหาทั้งสามด้านนี้ มีความเกี่ยวพันกันอย่างมากปัญหาส่วนตัวก็กระทบถึงครอบครัวการทบถึงที่ทำงาน โดยเฉพาะปัญหาครอบครัวก็มีผลต่อการทำงาน และบางคนปัญหาที่ทำงานก็ส่งผลถึงตนเอง และครอบครัวเช่นกัน หากสามารถแยกปัญหาแต่ละด้านไม่ให้มีผลกระทบกันได้ ก็เป็นการดี แต่ก็ทำได้ยาก เพราะการทำงานก็เพื่อครอบครัว หากครอบครัวมีปัญหา อาาจทำลายกำลังใจในการทำงานได้ นอกจากนี้ พฤติกรรมบางประการดังต่อไปนี้ก็มีผลอย่างมากต่อการทำงานที่ไม่มีความสุข คือ
1. เป็นคนที่นึกถึงแต่ผลตอบแทนเป็นเงินมากเกินไป
2. เป็นคนเห็นแก่ตัว นึกถึงผลประโยชน์ส่วนตัวมากกว่าประโยชน์ส่วนรวม
3. มีความต้องการ คือ ความทะเยอทะยาน อยากได้ อยากเป็น ที่ไม่อยู่บนความเป็นจริงของตนเอง คือ เป็นไปได้ยาก
4. มีความรักตัวเองมากเกินไปในทางที่ผิด เช่น กลัวตวเองลำบาก กลัวว่าจะไม่มีความสุข ถ้าไม่ได้ทำสิ่งหนึ่งสิ่งใด
5. มีความอยากไม่มีที่สิ้นสุด เมื่อผิดหวังก็เกิดทุกข์
6. บ้าอัตตา คือความยึดติดมากเกินไป คนทุกคนจะมีสิ่งยึดติดต่างกัน แม้บางคนย้ายหน่วยงานแล้วก็ตาม ก็ยังยึดติดหลายๆ สิ่งจากที่ทำงานเดิม จึงเป็นปัญหา
7. มองโลกในแง่ร้าย เห็นทุกคนจ้องจับผิดเราหมด
8. ปรับตัวยาก ไปไหนก็เข้ากับใครไม่ได้
การทำงาน ทุ่มเทให้งานเป็นสิ่งดี แต่อย่าลืมถามตัวเองด้วยว่าทำงานไปเพื่ออะไร ทำงานเพื่อให้งานออกมาดีที่สุด หรือทำงานเพื่อให้ตัวเองเครียด ทำงานแบบทุ่มเท แต่รักษาสมดุลของจิตไม่ให้เครียด เป็นสิ่งที่ทำได้ยาก แต่สามารถฝึกฝนทำกันได้ ก่อนทำงาน ตั้งใจว่าจะทำงานเต็ม ขณะทำงาน ทำงานไปโดยจิตจดจ่อในงาน เมื่องานเสร็จ คิดไว้ว่านี่คือสิ่งที่เราทำดีที่สุดแล้ว ไม่ว่าจะทำงานดีขนาดไหน หรือไม่ดีอย่างไร จะมีคน 3 ประเภทเสมอ คือ ชมเรา, เฉยๆ กับเรา ,ติเรา ไม่ว่าจะทำอะไร ไม่ใช่ทุกคนที่จะชื่นชมเรา แต่ขอให้ตอบตัวเองได้ว่า นี่คือสิ่งที่เราทุ่มเทให้แล้ว
ผมอยากให้คุณได้ลองถามตัวเองดูสิครับว่างานนี้เราชอบหรือเปล่า ถ้าไม่ชอบ ทำแล้วไม่มีความสุข แล้วงานอะไรหล่ะที่ชอบ ก็ลองมองหางานที่ชอบดูนะครับ ก็พยายามเลือกงานที่เราคิดว่าจะทำไปได้โดยไม่เบื่อ เราก็จะไม่ท้อง่ายๆ เพราะเรารักงานที่เราทำ เราจะมีความสุข ไม่แน่อาจได้เจอเพื่อนรู้ใจที่รักงานเดียวกันก็ได้ ขอให้โชคดีครับ อ่านธรรมะบ้างหรือเปล่าครับ ลองดูอ่านไปเรื่อยๆ แล้วจะเข้าใจว่าทุกข์จริงๆ มันไม่ใช่ตรงนี้หรอก มันอยู่ข้างในลึกๆ
ส่วนอันนี้ตอบแบบเจาะจงรายละเอียดขึ้นนะครับ
– บรรษัท Worldcom และ Enron ที่ อเมริกาล้มละลาย เพราะว่ามีการฉ้อฉลในทางบัญชี ตกแต่งตัวเลขให้สวยงาม ทั้งๆ ที่ไม่ใช่ความจริง หากเราช่วยพายเรือให้โจรนั่งไปและโจรมีกำไร เท่ากับเรามีส่วนช่วยโจรทำบาป
– งานบัญชีต้องการความซื่อสัตย์สุจริตอย่างมาก หากเรายืนอยู่ข้างความสัตย์ซื่อ เราย่อมไม่มัวหมองในภายหลัง เกียรติยศของเรา สำคัญกว่ากำไรของนายจ้าง
– ความเครียด หรือไม่มีความสุขเกิดจากการหมกมุ่น วิตกกังวลในสิ่งๆ หนึ่งอย่างฝังใจ (อาจจะมาจากการทำงานไปทุกข์ไป ไม่สนุกกับงาน อาจจะเกิดจากงานนั้นไม่ใช่สัมมาอาชีวะ)
– ถ้าเราได้ทำงานอย่างอิสระ เราจะสามารถสร้าง รังสรรค์ผลงานระดับเลิศออกมาได้
– โดยสรุป การทำงานแล้วมีความสุข คือ
1. งานนั้นจะต้องเป็นสัมมาอาชีวะ
2. บุคคลที่ทำงานควรจะมีการทำงานอย่างมีความสุข ดังที่ท่านพุทธทาสกล่าวว่า การทำงานคือการประพฤติธรรม เช่น ถ้าตำรวจไม่ทำงานตามหน้าที่ แต่ไปรีดส่วย รีดไถสถานบริการ รีดไถบ่อน บ้านเมืองก็พัง จริงมั้ยครับ
ผมขอให้คุณหาวิธีทำงานที่สุจริต และสบายใจ เพราะการที่เครียดไม่มีความสุข จะทำให้เป็นโรคหัวใจขาดเลือด และความดันโลหิตสูงในอนาคต
ผมก็พอเข้าใจว่าเรื่องราวน่าจะซีเรียสแค่ไหน แต่ถ้าเราทำทุกอย่างถูกต้องตามกฎหมายก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไร ขนาดเจ้านายยังไม่ซีเรียสเลย และเราจะไปซีเรียสอะไรมากมาย เราก็เป็นแค่พนักงานคนนึง ซึ่งถูกเขาจ้างเข้ามาทำงาน สิ่งเหล่านั้นมันไม่ใช่ของเรา มันเป็นของบริษัท เราเพียงแต่มีหน้าที่ทำมันให้ดีที่สุดตามกำลังความสามารถ และและสติปัญญาที่มี ถ้ามันเครียดจนทนไม่ไหว ก็ต้องฝึกใจให้ทนไหว และกัดฟันสู้ เผชิญกับมันอะไรจะเกิดก็ต้องเกิด ให้มันรู้กันไปเลยว่าจะอยู่หรือไป
