เมื่อเราได้เดินทางไปท่องเที่ยวยังสถานที่ต่างๆ แล้วเราอยากจะถ่ายทอดสิ่งที่เราเห็นนั้นมาให้คนอื่นได้รับรู้ เราเรียกการเขียนแบบนั้นว่า “สารคดีท่องเที่ยว” ในประเทศไทยนั้นมีนักเขียนสารคดีเก่งๆ มากมาย เช่น คุณธีระภาพ โลหิตกุล นักเขียนสารคดีที่รวยด้วยงานเขียนอีกคนหนึ่ง ซึ่งนอกจากจะเขียนสารคดีได้ดีและสามารถขายได้แล้ว ยังถ่ายภาพได้ดีและขายได้อีกด้วย
งานเขียนประเภทสารคดีนั้นค่อนข้างจะง่าย คล้ายกับการเขียนบันทึกประจำวันนั้นละครับ เพียงแต่เราต้องเอาข้อมูลของสถานที่ต่างๆ ที่เราไปท่องเที่ยวนั้นใส่เข้าไปด้วย ยิ่งข้อมูลนั้นมีประโยชน์มากเท่าไร งานเขียนของเราก็น่าอ่านมากเท่านั้น
เรื่องการถ่ายภาพนั้นก็สำคัญ อาจไม่ต้องเก่งเรื่องการถ่ายภาพมากมายนัก แต่ก็ควรจะรู้พื้นฐานในเรื่องของมุมกล้องบ้าง ยิ่งเดี๋ยวนี้มีกล้องที่เรียกว่ากล้องดิจิตอลซึ่งไม่ใช่กล้องฟิล์มแบบสมัยก่อน ฉะนั้นไม่ต้องห่วงเรื่องฟิล์มหมด นักเขียนที่ไม่เก่งเรื่องการถ่ายภาพมักจะใช้วิธีถ่ายทุกมุมหรือเรียกง่าย ๆ ว่าถ่ายให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะมากได้ เวลาเราเขียนสารคดีเสร็จแล้วก็เลือกภาพที่คิดว่าดีที่สุดส่งไปให้ทางสำนักพิมพ์ อย่าลืมตั้งชื่อภาพให้สัมพันกับเนื้อเรื่องด้วย
การเขียนสารคดีก็เช่นเดียวกับเขียนบทความนั้นล่ะครับ คือต้องมีเกริ่นนำ เนื้อหาที่เป็นข้อมูลจริง ตรงนี้ขอแน่นย้ำอีกทีว่ายิ่งได้ข้อมูลเชิงลึกได้ยิ่งดี เช่น ข้อมูลการเดินทาง ข้อมูลเรื่องที่พัก ข้อมูลเรื่องประเพณีและวัฒนธรรมท้องถิ่น ข้อมูลเรื่องอาหารการกิน ฯลฯ พยายามจับแก่นเรื่องที่จะนำเสนอ ยิ่งแก่นเรื่องโดดเด่นเพียงใดเรื่องของเราก็น่าอ่านมากขึ้นเท่านั้น แล้วปิดท้ายด้วยข้อสรุปหรือความคิดเห็นส่วนตัว
เราลองย้อนกลับมาดูตัวเราเองบ้างว่าเราเคยไปเที่ยวที่ไหนที่ประทับใจมาบ้าง แล้วนำมาเขียน ฝึกหัดไปไม่นานก็จะชำนาญและสนุกไปกับงานเขียนสารคดี ไม่แน่ในอนาคตคุณอาจจะเป็นนักเขียนสารคดีที่รวยด้วยงานเขียน แบบนักเขียนสารคดีคนอื่นๆ ก็ได้ครับ
